Hou van jezelf? Hóe dan?!

Hou van jezelf.

Gisteren, met Valentijnsdag, zag ik het vaak voorbij komen.
Ik schreef er zelfs een stukje over, over hoe mooi dat is.

Hoe is het voor jou om die woorden te lezen, te horen?

Roepen ze gevoelens, emoties op? Dat kan ik me goed voorstellen!

Want wat had ik zelf ooit een hékel aan die woorden! Ik vertelde het gisteren nog aan een vriendin. Ik kon er zelfs heel boos van worden!
Nu is dat gelukkig helemaal anders en kan ik er juist van genieten. Ik vertel je graag hoe dat kwam. Misschien kan het je inspireren.
(5 minuten leestijd 😊)

Er was een tijd dat deze woorden écht irritatie, frustratie en verdriet bij mij opriepen. "Jaja!", dacht ik dan. "Makkelijk praten, maar bij mij lukt dat gewoon niet.".
Een gevoel van onmacht.
"Hóe dan?!" dacht ik.

Ik had al allerlei therapieën gedaan, gesprekken gehad, cursussen en workshops gevolgd, ontelbare boeken gelezen, YouTube-filmpjes gekeken... En ik heb daar ook zeker veel van geleerd. En toch. Het lukte me niet écht.
Nog steeds voelde ik me vaak minder dan anderen, niets bijzonders, minderwaardig, klampte ik me vast aan mijn geliefde en zocht ik bevestiging in de buitenwereld.
Niet dat ik geen liefde kreeg, integendeel! Maar ik kon het gewoon niet geloven, niet ontvangen, niet binnen laten komen.
Want ik kon de liefde in mezelf niet voelen.

Totdat.
Ik familieopstellingen ging doen. Dat zorgde bij mij echt voor een doorbraak!
Ik heb daarmee zó'n on-ge-loof-lij-ke reuzenstap gemaakt!!
Echt. Zooooooo dankbaar dat dàt op mijn pad kwam!
Ik wist wel - met mijn hoofd dus - waar dingen vandaan kwamen. Maar dit was zó anders.
Het doen van familieopstellingen raakte voor het eerst écht de kern bij mij. Eindelijk kon ik voelen waar het écht zat, waar het écht om gaat, in alles!
Doordat ik zelf midden in mijn eigen verhaal stond, op de plek van mezelf èn op die van mijn ouders, andere familieleden, kon ik zien, ervaren en vooral VOELEN... wat bij mij al die tijd nog onbewust was geweest. Dat had ik nooit alleen met mijn hoofd gekund. Dit zei meer dan 1000 woorden.
Ik ontdekte wat niet bij mij hoorde, wat ik onbewust, uit loyaliteit, had willen overnemen van mijn ouders. En daardoor kon ik het dáár laten, waar het wél hoorde. In liefde, want ik kon ook zien en voelen wat zíj dragen uit hun verleden.
Wat er overbleef, was véél meer mezelf, wie ik écht ben. Ik kon meer mijn hart voelen, in plaats van alle afkeurende stemmetjes in mijn hoofd. Ik kreeg inzichten en wist wat er nodig was.

Het heeft ontzettend veel voor mij betekend. Voor hoe ik naar mezelf kijk, voor mijn relatie, mijn werk. In hoe ik anderen nu kan zien, hoe ik de wereld nu kan zien.
Zó veel rustiger, vrijer, blijer en ruimer!
Ik vond, en vind, dat zó gewéldig, dat ik wist: hier wil ik ook mee werken in mijn praktijk!
En zo gebeurde dat ook. Ik deed een opleiding en begeleid nu zelf familieopstellingen. Sinsdien groeit en bloeit mijn praktijk nog meer.
Deze ontwikkeling heeft er ook voor gezorgd dat ik nòg een reuzenstap durfde te maken: stoppen met mijn baan in loondienst om volledig voor mijn prakijk te gaan.
Ik voel me zo dankbaar.
Echt. Er is zó veel veranderd! Voor mij is er een leven vóór en een leven ná.

Ik wil hiermee niet zeggen dat ik er ben, hoor. Dat ik altijd de liefde in mezelf kan voelen en alles altijd soepel verloopt. Ik blijf steeds onderzoeken en ontwikkelen. Dit kan zó'n taai stuk zijn! Bovendien ben je "er" nooit, zo geloof ik. Voor mijn gevoel kom je gewoon steeds in een diepere laag, dichter bij jezelf. Bij de liefde in jezelf. Of, zo bekijk ik het ook wel eens: er zitten (door wat je hebt meegemaakt, bent gaan geloven over jezelf) allemaal laagjes om jouw "onvoorwaardelijke liefde". Om het allerpuurste, hoe je geboren bent. En van die laagjes gaat steeds, door zo'n grote "shift", een laagje af.
Bij bij mij is er een dikke laag afgegaan met de familieopstellingen. En zo gebeurt er meer.
Door rebalancing-sessies (www.voeljezelf.nu) leerde ik o.a. hoe nog meer mijn hart te voelen in plaats van dat steeds overheersende hoofd. Ik leerde ook te luisteren naar wat mijn lichaam mij vertelt.
En zo heeft er, afgelopen zaterdag nog, een grote "shift" in mij plaatsgevonden, toen ik meedeed met een workshop over De Vragen naar Vrijheid, van Linda Rood (www.lindarood.com). Die laag bij mij ging over iets heel groots, essentieels: het voelen dat ik mag bestaan.
Ik voel nu nòg meer rust, ruimte, nòg meer écht mezelf.

Wauw. Zó fijn!!
En wauw. Wat vind ik het geweldig mooi, de ontdekkingsreis in mijn leven! Mijn héle leven. Met álles wat er gebeurde. Nee, het is niet altijd makkelijk geweest (integendeel!) en ja, er zijn veel hobbels geweest, veel momenten geweest dat ik niet meer wist hoe het verder moest, dat ik dacht dat het nooit meer goed zou komen, dat ik alles zó doodeng vond! ...En die zullen ongetwijfeld nog wel eens komen.
Maar toch.
Ik vind het prachtig, nu. Als ik terugkijk en zie wat ik allemaal gedaan heb om hier te komen. Het geeft me kracht en vertrouwen.
Zelfs de diepe dalen kan ik met dankbaarheid bekijken. Ze hebben me veel geleerd. Dat wat mij geholpen heeft om dóór te gaan en verder te kunnen, dat wat mij geholpen heeft te "overleven", te groeien en bloeien, die ervaringen, mag ik nu gebruiken in mijn leven èn in mijn praktijk, om ouders en kinderen mee te helpen.
En dat vind ik zó fantastisch!!
Het is mijn passie en mijn missie.

Hou van jezelf.

Ik kan het nu lezen en horen en voelen: jaaaaaa!
Het ís er en het kàn!!

En dat gun ik iedereen.

Wil je ook zien, ervaren, voelen wie je écht bent? Laagjes eraf? Echte liefde voelen, voor jezelf en anderen?

Wil je dat ook onderzoeken in een individuele familieopstelling?
Dat kan. In mijn praktijk.
Je bent helemaal welkom!

https://www.dekunstvanhetgroeien.nl/individuele-familieopstellingen/